U razgovoru sa Avdom Međedovićem koji je vodio Nikola Vujnović (31. jula 1935. godine u Bijelom Polju) pod nadzorom čuvenog profesora sa Harvarda Milmana Parrya (Perija) na Nikolino pitanje:
„Jesu li bili Bošnjaci s vama tada?“, misleći pri tome na one s kojima je Avdo otišao u osmanlijsku vojsku, Avdo je odgovorio
„…Iz Sjenice smo otišli mi iz Bijelog Polja… Četiri stotine momaka, sve Bošnjaci se vičemo, Bošnjaci u jedan tabor. Tamo su bili sve Arnauti i Turkuše. Turkuše zovemo mi ove Anadolce.“…
Avdo je služio osmanski asker devet godina. Kao osmanski vojnik je jednom bio kažnjen jer je udario kundakom jednog Anadolca koji mu je prethodno opsovao din (vjeru).
Prije par godina ugledni The Wall Street Journal podsjetio je na ovog našeg epskog pjesnika. U tekstu koji govori o historiji pjesme, WSJ piše:
..Naučnici Milman Parry i Albert Lord potvrdili su ovu činjenicu 1930-ih, kada su krenuli u praćenje porijekla drevnih epova poput Ilijade i Odiseje. Istraživanje ih je odvelo u Bosnu, gdje su upoznali Avdu Međedovića, nepismenog seljaka kojeg su prozvali “jugoslovenskim Homerom”.
Prateći sebe na jednom žičanom instrumentu, Međedović je izveo jednu epsku pjesmu za koju je bilo potrebno sedam dana i koja je trajala 12.311 stihova – otprilike iste dužine kao i Odiseja. Nastupao je u potpunosti iz sjećanja, potpomognut uzorkovanim improvizacijama kakve koriste džez muzičari.
