Predsjednik Mešihata IzuS je, nakon povratka sa diplomatske misije u Kini pod pokroviteljstvom Ujedinjenih arapskih emirata i Saudijske Arabije u organizaciji Unije svjetskih muslimanskih zajednica, dao veliki intervju za Sandžak tv, u kome govori o svojoj posjeti Kini, ali i o stanju islamske zajednice u Sandžaku.
Muftija Dudić je na samom početku intervjua optužio Dijanet Republike Turske za učešće u razbijanju islamske zajednice. Očigledno je, na osnovu stavova iznesenih vezano za Kinu i Ujgure, učešća u namještenim diplomatskim misijama čiji je cilj opravdavanje i ublažavanje kineskog genocida nad Ujgurima, potvrđenog desetinama izvještaja nezavisnih evropskih komisija koje su se ovim problemom bavile, ali i ponovljenog napada na Dijanet Turske, da je Dudić dio agende arapskih zemalja, koje imaju potpuno drugačiji spoljnopolitički koncept od Turske.
Dok Turska predstavlja samostalan politički faktor, priznat u svijetu kao ozbiljan i nezaobilazan faktor stabilizacije, arapski lideri imaju potpuno drugačiju politiku. Njihova spoljna politika se zasniva na servilnosti, poslušnosti i nedostatku stava, kako u odnosu prema zapadnim silama, tako i u odnosu prema Kini.
Za razliku od Turske, koja realno brine za stanje muslimana u svijetu, te kao takva nema nikakav pristup regijama Kine u kojima žive Ujguri, iako već godinama, kao i nezavisne evroske komisije, traži da pošalje misiju, Arapi imaju samo jedan cilj, a to je profit i trgovinske beneficije, te su radi toga spremni da žrtvuju muslimane drugih regija, u ovom slučaju Ujgure.
Muftija Dudić i bivši reis Cerić su, svjesno, učestvovali u pogoršanju stanja muslimana u Kini, opravdavajući zločine nad njima i o tome će im suditi historija, međutim ono što nas interesuje je kako će se ove očigledne razlike u koncepciji islamskih zajednica odraziti na potencijalno ujedinjenje istih.
Naime, očigledno je da je Rijaset Islamske zajednice Srbije u izuzetno bliskim odnosima sa Turskom, dok je Mešihat IzuS pod direktnim uticajem Rabite i vlada arapskih zemalja. Zanimljivo je napomenuti da Rijaset Islamske zajednice u Bosni mnogo bolje balansira između ova dva najveća svjetska islamska centra, ne priklanjajući se otvoreno nijednom od njih, za razliku od dvije islamske zajednice koje figuriraraju u Sandžaku i Srbiji.
Bošnjaci Bosne, a naročito Sandžaka, su historijski, ekonomski, ali i demografski vezani za Tursku, te su nejasni ciljevi prije svih Cerića i Dudića, a nejasan je i stav Dudića koji napada Dijanet Turske u trenutku kada se poziva da upravo ta institucija bude posrednik u ujedinjenju islamskih zajednica u Sandžaku. Da li Dudić ovim u startu ovaj projekat osuđuje na propast i čiji interesi se kriju iza toga?
Redakcija Sandžak Danas