Ništa novo pod suncem – lider SRS, ratni zločinac Vojislav Šešelj, ponovo je bio akter incidenta u kom su deblji kraj, po pravilu, izvukli njegovi politički neistomišljenici. No, svako ko je pomislio da je nasilje koje Šešelj emituje nasumično i impulsivno grdno se vara: da bi izazvao incident, Šešelju su potrebna ova tri ključna faktora. Deblji kraj ovoga puta izvukli su aktivista Fonda za humanitarno pravo, i njihova bivša direktorka Nataša Kandić, i to na marginama promocije knjige kojom se negira genocid u Srebrenici, održanoj u opštini Stari grad.
Bila je to idealna prilika za promociju Šešeljeve ideologije i političke doktrine, i pritom se ne misli na negiranje najvećeg ratnog zločina u Evropi nakon Drugog svjetskog rata. Ne, misli se na nasilje – to je jedini pravi Šešeljev brend. A da bi nasilni akt bio brendiran, da bi ga nazvali “tipično šešeljevskim”, on, rekli smo, ne smije nastati spontano.
Faktor 1: Spektakl
Prvo, u blizini bi trebalo da se nađe bar jedna TV kamera. U eri digitalnih tehnologija, dosta je i telefon sa opcijom za snimanje i pristupom društvenim mrežama. Uprkos militantnoj auri koja ga okružuje, Šešelj je u karijeri ponajviše pucao iz katodnih cijevi. Zato je čupao mikrofone u bar dva saziva Narodne skupštine; zato je psovao i vrijeđao sudije i tužioce u direktnim prenosima iz Haga; zato je palio zastave EU i Hrvatske na skupovima; zato toliko sladostrasno uživa dok – pred kamerama, uvijek pred kamerama – pruža podršku seksualnom predatoru iz Brusa. Šešelj je oličenje društva spektakla.
Faktor 2: Kukavičluk
Ali, da uprlja ruke sam – to ne voli. Advokatu Nikoli Baroviću je u TV duelu 1997. godine uputio morbidne uvrijede i prijetio mu u programu uživo, ali kada je došlo vrijeme da pretnju realizuje, za taj zadatak angažovao je pripadnike svog obezbjeđenja. “To će biti dosta”, rekao je kada je procjenio da je čovjek koji je u tom trenutku već krvav ležao na podu primio dovoljnu količinu udaraca. Isto se desilo i nedavno, kada je na aktiviste “Dveri” ispred skupštine naletio automobilom. Nakon što su odbili da se sklone, na njih je poslao vozača sa bejzbol palicom, koji je udarcima i oborio jednog. On sam je sa strane samo huškao. Onako, šešeljevski.
Faktor 3: Žrtva
Na kraju, za tipično šešeljevsko nasilje potrebna je idealna žrtva. Sa izuzetkom advokata Barovića, mahom su u pitanju žene, zastave i mikrofoni. Mete su mu zato bile: Latinka Perović, kojoj je pred sudnicom višeg suda rekao da je “baba” i pitao “zar nije odapela”; Marija Lukić iz Brusa, kojoj je poručio da je Jutka čovjek opijen “testosteronom”; Aleksandra Jerkov, kojoj je usred skupštinskog zasijedanja uputio niz lascivno-šovinističkih komenatara; Staša Zajović iz “Žena u crnom” koju je počastio sličnim repertoarom; Nataša Kandić, koju je izbacio iz Opštine; zastava Hrvatske, koju je zapalio ispred Specijalnog suda; zastava EU koju je zapalio ispred Višeg suda; dva mikrofona koja je polomio u zgradi gradske skupštine.
Još je samo jedna stvar ista za sve Šešeljeve nasilne ispade: nikada za njih ne bude kažnjen. To, međutim, govori više o nama.
Izvor: Sandžak Danas/Blic
