Svjedoci smo da je ovaj zločinac glavni lik svih srpskih “patriota” i pojedinih svještenih lica u Srbiji i Crnoj Gori. Sumorna je realnost naše zaboravne današnjice, jer kao narod očigledno ne znamo da je historija učiteljica života, a kada bi znali onda bi priče iz historije o zloglasnom Pavli Đurišiću, četničkom vojvodi i ratnom zločincu, edukativno djelovalo na nas kako da postupimo i reagujemo kada god se ovaj kriminalac pomene po dobru. Zato što je to minimum duga koji smo dužni našim precima, nevinim žrtvama ovog monstruma.
Đurišić je, rodom Crnogorac, do aprilskog rata bio aktivni oficir jugoslavenske vojske. U julu 1941. bio je jedan od organizatora narodnog ustanka u Crnoj Gori protiv Talijana, međutim, nedugo kasnije u izdaji surađuje s okupatorima u borbi protiv partizana.
Tokom 1943. jedinice pod njegovom komandom vršile su pokolje nad muslimanima Bosne, Hercegovine i Sandžaka. Jedan od najranijih događaja bio je niz pokolja muslimana u jugoistočnoj Bosni u decembru 1941. i januaru 1942. na području Foče, gdje je ubijeno više od 2.000 ljudi.
Najgori se teror prema muslimanima odvijao u Sandžaku i jugoistočnoj Bosni u januaru i februaru 1943. godine.
Čuvene “akcije čišćenja” provedene su najprije u Bijelom Polju, u Čajniču, u Foči i Pljevljima. Četnički gubici bili su minimalni, a muslimana je stradalo desetak hiljada. Prema izvještaju Pavla Đurišića Draži Mihailoviću od 10. januara spaljena su 33 muslimanska sela, ubijeno je 400 muslimanskih boraca i oko 1.000 žena i djece nasuprot 14 mrtvih i 26 ranjenih četnika.
Po Đurišićevom izvještaju od 13. februara, ubijeno je oko 1.200 muslimanskih boraca i oko 8.000 staraca, žena i djece. Uništena je sva imovina osim stoke, žita i sijena koji su zaplijenjeni. Te “akcije čišćenja” bile su djelomično provođenje plana koji se posebno spominje u Mihailovićevoj direktivi od 20. decembra 1941. godine, Đurišiću i Lašiću, a odnosi se na čišćenje Sandžaka od muslimana i Bosne od muslimana i katolika.
Zločinac Đurišić iste godine zajedno s Talijanima sudjeluje u napadu na partizane. 14. maja 1943. zarobili su ga Nijemci i odveli u zarobljenički logor u današnjoj Ukrajini, no uspio im je pobjeći ali je poslije opet zarobljen od strane srpskih kvinsliških snaga koje su ga odmah predale Nijemcima. Nakon kapitulacije Italije Nijemci su ga pustili iz zarobljeništva kako bi bio iskorišten za borbu protiv partizana te počinje surađivati s njima i s vladom Nedićeve Srbije. Uz pomoć Milana Nedića, Dimitrija Ljotića i Nijemaca 1944., Đurišić stvara crnogorski dobrovoljački korpus, s kojim nastavlja zvjerska divljanja.
Dana 12. aprila 1945. godine zarobljavaju ga i ubijaju ustaše u okolici Banje Luke. Vojvoda Đurišić, direktno odgovoran za provođenje genocida prema nesrpskom stanovništvu, i danas je vrlo cijenjen u četničkim krugovima i o njemu postoji jedna od najpoznatijih četničkih pjesama “Đurišiću, mlad majore“. Da se podsjetimo da je aktuelni pravoslavni paroh u Rožajama bio na proslavi dva zločinca Palve Đurišića i Draže Mihajlovića.
Rožajski pop na skupu u ime slave Pavla Đurišića i Draže Mihajlovića
