Savremeni ruski sistemi protivzračne odbrane (PZO) imaju veoma malu efikasnost u odbrani od malih borbenih bespilotnih letjelica sa radarskim odrazom manjim od 0,01 kvadratnih metara, navodi ruski magazin Tehnika i naoružanje na koji se poziva agencija Beta.
Kako navodi portal Balkanska sigurnosna mreža, u članku koji potpisuju dva oficira Rjazanskog gardijskog zračno-desantnog komandnog učilišta (katedra za bespilotne letelice) se navodi kako terenska ispitivanja i iskustva iz sukoba u Libiji, Siriji i Nagorno-Karabahu pokazuju da probleme sa ranim otkrivanjem i uništavanjem malih bespilotnih letelica imaju sistemi poput Pancira S-1, Buk M1, Tor M1, Osa AKM i Tunguska M1.
Bliža zona granice uništenja
“Riječ je, prije svega, o takozvanim dronovima kamikazama među kojima je najpoznatiji izraelski IAI Harop koji zbog minimalnog radarskog odraza i relativno male brzine vrlo teško može biti otkriven van zone vizuelnog osmatranja”, navodi se u članku.
“Zbog toga je po njemu teško dejstvovati raketama ili artiljerijom. Teškoća sa otkrivanjem azerbejdžanskih minibespilotnih letelica bilo je i u slučaju izviđačke letjelice Orbiter.”
Objavljena iskustva pokazuju da radari i drugi senzori ruskih raketnih sistema PZO mogu otkriti i djelovati po tako malim ciljevima tek na udaljenostima koja se poklapaju sa bližom granicom zone uništenja, pa se često dešava da im letjelice promaknu. Zbog toga je bilo primjera uništenja najmodernijih PZO sistema poput Pancira ili Tora.
“Što se tiče letjelica sa većim radarskim odrazom, poput turskih Bayraktara TB-2 i TAI Anke, primjećeno je da su ti sistemi sasvim efektivni. Tako je u prvoj polovini 2020. godine Turska izgubila najmanje 17 TB-2 u Libiji dok je u prva četiri dana marta prošle godine u Siriji oboreno ukupno pet turskih bespilotnih letelica”, navodi se u ruskom članku.
U tekstu se dodaje kako su te veće bespilotne letjelice, međutim, bile veoma korisne kada su izviđale sa velikih udaljenosti, van zone djelovanja PZO. Iako nisu mogle same djelovati po neprijateljskim ciljevima, podatke koje su prikupljale o položaju neprijateljskih sistema slale su svojim komandama koje su onda odlučivale kada da napadnu i kojim sredstvima.
Artiljerijsko djelovanje
Navodi se kako je djelovanje artiljerijom naročito neefikasno protiv malih bespilotnih letjelica i kako je, iako je djelovanje i obaranje sistemima Tunguska ili Pancir načelno moguće, ono veoma nerentabilno.
“Djelovanje po minibespilotnoj letjelici površine koju ima Aquila, na udaljenosti od tri kilometra, zahtjeva između 4.000 i 13.000 granata, odnosno od dva do šest borbenih kompleta da bi se ostvarila vjerovatnoća pogotka od 0,5. Na razdaljini od 1.000 metara te brojke su znatno manje, pa je sistemima tog tipa potrebno od 500 do 1.500 topovskih granata, odnosno između 0,3 i 0,8 borbenog kompleta”, navodi se.
Analiza ističe i neefikasnost koju su pokazali stariji raketni sistemi sa IC vođenim raketama poput Strele 10 ili Igle.
“Mogućnosti sistema Strela-10M3 i lakog prenosnog raketnog sistema Igla, koji se do cilja navode pomoću IC sistema u glavi rakete, mogu se ocijeniti potpuno nezadovoljavajućim kada je u pitanju djelovanje po mikroletjelicama, zbog njihove neznatne veličine i malog termalnog odraza”, navodi se u tekstu analize.
IZVOR : AGENCIJE
