Elmedin Konaković i Usame Zukorlić su već poznati po svojoj saradnji u zloupotrebi osjećanja bošnjačke zajednice, kako u Bosni, tako i u Sandžaku. Podsjetimo, u jeku predizborne kampanje za BNV i na početku kampanje za opšte izbore u BIH, Kanton Sarajevo (pod kontrolom Konakovića) je finansirao izgradnju Sahat kule u selu Rasno u sjeničkoj opštini, uručio neke fiktivne lektire za djecu koja se školuju na bosanskom jeziku, a opština Ilidža finansirala je saobraćajnu signalizaciju.
Od svih tih predizbornih obećanja nije ostvareno ništa. Bilo je bitno podići medijsku maglu i u Sandžaku i u Bosni, napraviti utisak da u SPP i NIP postoji jaka težnja ka jedinstvenom nacionalnom biću i tako izmanipulisati narod da glasa za njih. Naravno, nije zanemarljiv ni finansijski aspekt projekta koji je tamo negdje daleko od očiju javnosti koja bi ispratila njegovu realizaciju. Win-win situacija, što bi se reklo.
Samo par dana na funkciji ministra inostranih poslova BIH bilo je dovoljno Elmedinu Konakoviću da pokaže kakvi će biti njegovi spoljnopolitički potezi.
Tako Konaković “razotkriva” da je za konzulate u Rijeci i Novom Pazaru plaćeno 70.000 eura, stajući tako na stranu SNSD i HDZ koji su, po riječima bivše ministarke Turković, blokirali imenovanje konzula i time onemogućili njihov rad.
U isto vrijeme kada bi da zatvori zvaničnu instituciju države BIH u vidu Konzulata u Novom Pazaru zbog “izdašnih” troškova od 31.000 eura, Konaković je preko nove vlade Federacije riješio da u Sandžaku namiri svog bliskog saradnika Zukorlića finansirajući njegovu privatnu “instituciju” BANU sa 300.000 maraka.
Možda u konzulatu nema još uvijek nikog, zahvaljujući nacionalistima iz BIH u vidu HDZ i SNSD, ali ni u velelepnim prostorijama BANU u Novom Pazaru i dvorcu u Malmeu takođe nema nikog, pogotovo ne nekog ko bi se bavio naukom ili umjetnošću.
Očigledno je da je veza Konakovića sa porodicom Zukorlić samo još više ojačala nakon smrti rahmetli muftije Muamera Zukorlića, pri čemu Usame Zukorlić i Konaković ne biraju sredstva za bogaćenje, skrnaveći i institucije koje bi trebale biti stožer bošnjačkog nacionalnog bića, a ne fiktivne institucije za izvlačenje novca iz državnih institucija i dijaspore, kao što je, nažalost, BANU.
Na kraju, stav naše redakcije je da za jedinstvo Bošnjaka više vrijedi zastava BIH koja se ponosno vihori na zvaničnom konzulatu, makar i privremeno praznom, nego fiktivna institucija zvučnog imena sa centralom u Barakovcima.
