Lingvista Miloš Kovačević je, reagujući na zahtjev za uvođenje nastave „bosanskog“ jezika i književnosti na Univerzitetu u Novom Pazaru, istakao da se samo u državi gdje ne postoji lingvistika može praviti program jednog jezika koji ne postoji kao poseban.
On je dodao da bi to bio unikat i rad u korist sopstvene štete, kao i poništavanje svih naučnih i nacionalnih kriterijuma.
– Zamislite da u samoj Srbiji dozvolite da se izučava program „bosanskog“ jezika kao simboličkog, koji je samo neka vrsta varijante srpskog i to, vjerovatno, samo po upotrebi glasa „h“ i ničeg drugog – rekao je Kovačević za Sputnjik.
On je upozorio da bi posljedice uvođenja „bosanskog“ jezika bile velike po društvo i državu, jer bi Srbija priznajući, mimo Povelje o manjinskim i regionalnim jezicima, simboličke jezike za komunikativne došla dotle da mora da proizvodi prevodioce za jezike kao što su „crnogorski“, „bosanski“ ili hrvatski, što je, kako je rekao smiješno.
Kovačević, koji je i član Odbora za standardizaciju srpskog jezika, napomenuo je da je riječ o istom jeziku i podsjetio da u Evropskoj povelji o manjinskim i regionalnim jezicima piše da se manjinskim jezikom može smatrati samo jezik koji je različit od većinskog, i da se na komunikativnom planu, ukoliko je sličnost između dva jezika veća od 80 odsto, oni smatraju istim jezikom.
On je naveo da se na Univerzitetu u Sarajevu izučavaju kao izborni predmeti „bosanski“ hrvatski i srpski, a da je razlika samo u polaganju pravopisa sva tri jezika, i ukazao je da je pravopis – konvencija, tako da, na primjer, Hrvati pišu neću odvojeno (ne ću).
Odbor za standardizaciju srpskog jezika uputio je pismo Nacionalnom savjetu za visoko obrazovanje u kojem ističe da ne postoji poseban jezik Bošnjaka koji se lingvistički razlikuje od srpskog jezika i da bi, prihvatanjem studijskog programa „bosanskog jezika“, na Univerzitetu u Novom Pazaru bila nanijeta neprocjenjiva šteta srpskom jeziku i srpskoj kulturi.
Izvor: Sandžak danas/Vesti online
