Prolaze godine. Prolaze decenije. A neke činjenice ostaju statične i nepromjenjene.
Grad Novi Pazar, najveći grad Sandžaka, grad koji je simbol i personifikacija sandžačke regije, grad u kojem živi trećina stanovništva oba dijela Sandžaka, demografski, ekonomski, kulturni, historijski centar cijelog Sandžaka, šeher po kojem se i regija vijekovima zvala Novopazarski Sandžak, sudeći prema faktičkom i realnom stanju činjenica, ponaša se kao da nema nijednu znamenitu bošnjačku historijsku ličnost po kojoj bi bar jedna novopazarska osnovna ili srednja škola ponijela ime.
Takvo faktičko stanje je jedno svojevrsno ponižavanje i omalovažavanje i Novog Pazara i Novopazaraca.
Zar skoro šest stoljeća historije ovog grada nije izrodilo nijednu značajnu historijsku ličnost, nijednu važnu ličnost iz oblasti književnosti, umjetnosti i drugih oblasti stvaralaštva?
Grad koji nema znamenite ličnosti kroz svoju povijest nije značajan grad bez obzira na njegovu veličinu. Grad koji svoje znamenite ličnosti nije nametnuo kroz imena obrazovnih i kulturnih institucija je grad koji ne cijeni sebe i svoje pretke.
Grad koji krije pod tepih svoje znamenite ličnosti, a vrši kontinuirani uvoz ličnosti iz drugih gradova i krajeva zemlje je grad koji ne drži do sebe i svog dostojanstva.
Nije valjda da nemamo nijednu ličnost iz bogate historije Novog Pazara po kojoj ne bi mogla nositi naziv nijedna osnovna ili srednja škola iz Novog Pazara ili kulturna institucija. Zašto krijemo novopazarske pjesnike iz osmanskog perioda vladavine kao što su: Ahmed Vali, Hušui, Nimeti, Arši Čaki Muhamed, Ahmed Ali Gurbi Baba i druge.
Zašto se ne sjetimo velikih novopazarskih alhamijado književnika Sulejmana Tabakovića i Nazifa-efendije Šuševića.
Zašto zaboravljamo na velikog islamskog učenjaka, poliglotu i književnika Vehbiju Hodžića ili islamskog učenjaka Jakub-efendiju Memića.
Zašto se neka od škola ne bi zvala po duhovnom simbolu ovog grada Ismail-efendiji Filibaliću?
Zašto ne zaslužuje da neka škola ponese ime najvećeg sandžačkog historičara Ejupa Mušovića?
Zar ne bi mogla neka od škola ponijeti naziv po najvećem novopazarskom književniku Ismetu Rebronji?
Zar nijedna osnovna ili srednja škola ne bi mogla dobiti ime po osnivaču Novog Pazara Isa-begu Ishakoviću?
Zar nijedna osnovna ili srednja škola ne bi mogla dobiti naziv po najvećim novopazarskim vakifima Sinan-begu i Mevlani Muslihudinu Abdulganiju?
Zar ne bi mogle nositi naziv po jedinom bosanskom veziru rodom iz Novog Pazara Ismail-paši Ferhatagiću ili po Iskender Čelebiji – defterdaru sultana Sulejmana I Čelebije?
I još po mnogim drugim
Da li se to Novi Pazar stidi od svoje historijske prošlosti?
Da li se to Novi Pazar stidi od svojih historijskih ličnosti?
Da li se to Novi Pazar plaši da lupi rukom o sto i kaže, ne može više ovako, mora se neka od škola zvati po znamenitom čovjeku iz ovog grada?
U suprotnom, sram nas bilo što se ovako ophodimo prema pazarskoj historijskoj prošlosti i prema svojim historijskim ličnostima.
Esad Rahić
