U vremenu kada fudbal postaje sve globalniji, Saudijska Arabija izražava ambiciju da se uključi u evropsku Ligu prvaka. Sa ulaganjima koja premašuju nekoliko milijardi eura, saudijski fudbalski pejzaž brzo se transformiše, privlačeći neke od najvećih fudbalskih zvijezda svijeta.
Međutim, ta vizija je nedavno naišla na prepreku. Aleksandar Čeferin, prvi čovjek UEFA, jasno je dao do znanja da je mjesto u takmičenjima UEFA rezervisano isključivo za evropske klubove. Ova izjava otvorila je Pandorinu kutiju pitanja, osobito kada se razmotri status Izraela, koji, iako geografski smješten u Aziji, ima klubove koji redovno nastupaju u evropskim takmičenjima.
Dok je izraelsko članstvo u UEFA rezultat kombinacije geopolitičkih i sportskih razloga, neki se pitaju može li Saudijska Arabija s pravom tražiti slično razmatranje. S obzirom na to da su se izraelski klubovi pridružili UEFA 1991. godine, uglavnom zbog otežane saradnje s većinom azijskih zemalja zbog političkih tenzija, Saudijska Arabija tvrdi da njen slučaj zaslužuje slično razmatranje, posebno u svjetlu ogromnih ulaganja u fudbalsku industriju.
Međutim, suprotstavljanje Čeferinovog stava sa statusom Izraela nije direktna usporedba. Dok je pridruživanje Izraela UEFA rezultat kompleksnih političkih i sportskih prepreka, Saudijska Arabija, barem za sada, nema takve prepreke koje bi je sprečavale da se takmiči u azijskim ligama.
Zanimljivo je da je izraelska nacionalna reprezentacija imala zanimljivu fudbalsku povijest, igrajući kvalifikacije ne samo u Evropi i Aziji, već i u Okeaniji tijekom 80-ih. Unatoč svom članstvu u evropskim takmičenjima, reprezentacija Izraela do sada nije uspjela osigurati mjesto na prvenstvu Evrope, dok je samo jednom nastupila na Svjetskom prvenstvu 1970. godine.
U svakom slučaju, debata o tome treba li Saudijskoj Arabiji biti omogućeno da se takmiči u Ligi prvaka vjerojatno će se nastaviti. Ako nešto može biti rečeno sa sigurnošću, to je da fudbal, kao svjetski sport, nastavlja izazivati i mijenjati tradicionalne granice i percepcije.
