Čuvar tradicije Ervenice: Priča o Aliji Lukaču
Sitan, duhovit čovek sa uredno razbarušenom smeđom kosom, crvenim licem i živim očima, Alija Lukač pozdravlja prolaznike sa pešterske džade. Kao čuvar tradicija svoje male zajednice u Ervenici, Alija nosi priče starih dana u svakom pogledu i gestu.
Dok smo se približavali da se upoznamo, u daljini su se mogli čuti zvuci čobanske frule i dozivanja koje je razbijalo tišinu zelenih polja. Svetlost je spuštala nemirne senke na vlažne pašnjake, a Alija je izvukao ruku iz džepa i stisnuo prste oko kubaka, simbola svojih korena.
Na pitanje da li želi razgovarati, Alija odgovara sa blagim osmehom: „Nemam vremena za muhabet. Moram da idem u prodavnicu da kupim hleb.” Ovaj odgovor oslikava njegovu skromnost i povezanost sa svakodnevnim životom, a istovremeno potvrđuje njegovu posvećenost tradicionalnom načinu života.
Susret sa Alijom nije samo upoznavanje sa jednom osobom, već sa celokupnom kulturom i istorijom jedne zaboravljene regije. Njegove priče i stavovi predstavljaju biser lokalnog nasleđa koje nastavlja da živi kroz generacije, uprkos savremenim izazovima.
Kako se svet oko njega menja, Alija Lukač ostaje stamen kao simbol otpornosti i prkosa, ali i kao podsetnik na vrednosti koje često zaboravljamo u brzini modernog života. Njegova prisutnost u Ervenici nije samo fizička, već i simbol jedne neprolazne ere.
