Džamija u Petnjici je jedna od najvećih džamija na Balkanu, jedinstvene arhitekture, sa drvenim, ručno rezbarenim stubovima. Sa površinom od oko 550m ² ona može da primi i do 1200 vjernika. Džamija u Petnjici je i jedina trospratna džamija u Sandžaku, Crnoj Gori, a i na Balkanu. Stara je nekoliko vijekova, te se i njen izgled vremenom mijenjao.
Ne zna se sa sigurnošću kada je nastala. Narodno predanje kaže da je to bilo krajem 16. vijeka, kada su sa opadanjem značaja grada Bihora, počele da se grade džamije i van njegovih zidina.
Glavni putevi išli su rijekom Popčom, pa su se uz njen tok podizale i džamije. Historičari njenu izgradnju povezuju sa dolaskom Hajdar – paše Selima, 1689. godine, kada je izgrađeno više objekata orijentalnog stila u Bihoru i Limskoj dolini.
Njen prvobitni izgled znatno se razlikovao od današnjeg. Obim zgrade je bio manji, prvi sprat napravljen od kamena, a drugi od drveta. Minare je bilo drveno, a džamija je bila pokrivena tahtom. U narodu postoji predanje da je kamen za njenu izgradnju donešen sa džamije koja se nalazila u srednjevjekovnom utvrđenju Bihor, na vrhu strmog brijega Gradina, iznad sela Bioča.
Krajem 17. i početkom 18. vijeka broj stanovnika u petnjičkom kraju je rastao, a Petnjica je prerasla u značajno okružno središte. Džamija je postala premala, pa se 1901. godine krenulo sa proširenjem, o čemu svjedoči tarih napisan arapskim pismom na ploči koja se čuva u džamiji. “La Ilahe illalah Muhameden resulullah, Mutevelija iz Trpezi, Cikotić Hasan (Huso) Bejtov i Tahir Abdurahmanov Kršić, iz Radmanaca, Glavni majstor iz Hercegovine, nastanjen u Beranama Ajdin Korijanić, imam mula Šaćir Hodžić, godine 1321.h. (1903)“.
Velikom akcijom Bihoraca postojeća mala džamija je proširena iz temelja, dobila tri sprata, unutrašnjost urađena od drveta, krov je pokriven šindrom i sagrađeno je novo drveno munare. Kamen se donosio iz Tucanja pomoću drvenih kola koja su vukla i po deset pari volova.
Materijal za dogradnju džamije, unutrašnje opremanje, kao i novac i hranu za majstore, obezbijedio je narod ovog kraja dobrovoljnim darovima i prilozima. Veličina dograđene džamije je bila 15,80 x 13,20 metara.
Čuven je bio i hladnjak izgrađen 1930. godine u bašči džamije, u koji je moglo da sjedne oko 50 ljudi. Bilo je to mjesto za okupljanje i razgovor prije samog ulaska u džamiju. Temelji su bili od kamena, a na njih su se naslanjali drveni direci sa drvenom konstrukcijom i pokrovom od tahte. Objekat je uklonjen 1956. godine.
Godine 1965. zamijenjen je daščani krov na džamiji i pokrivena je crijepom, a 1969. srušeno je staro drveno minare i dignuto novo od tvrdog materijala cigle i betona. U toku 1970. godine urađena je fasada, a 1975. u njenoj bašči podignuta je kuća za stanovanje imama i kancelarija.
U harem džamije je 1982. godine dovedena voda, i izgrađen šadrvan sa 6 česama, natkriven plehom u vidu kupole.
Dakle, džamija je nekoliko puta renovirana. U tim radovima je izgubila na autentičnosti. Godine 2005. izvršena je rekonstrukcija džamije i vraćen joj je stari izgled. Munare je sagrađeno od drveta, uklonjen je crijep a krov je pokriven šindrom, na četiri vode.
Skinut je patos u međuspratovima tako da je od stare džamije ostao samo zid. Zatim je zid je ojačan armiranim betonskim stubovima i u međuspratovima ugrađene su betonske ploče. Time je džamija dobila na izgledu i postala tvrđa.
Šadrvan je obnovljen iste godine kad i džamija, kao i česma pored samog puta koji prolazi pored džamije. Glavni investitor ove restauracije bio je rahmetli Mujko Šabotić.
Džamija u Petnjici je izgrađena je od poluobrađenog kamena; ima tri sprata predviđena za namaz, što je čini jedinstvenom na prostoru Sandžaka. Debljina zidova prva dva sprata je 80 cm, dok je zid trećeg sprata debljine 50 cm.
Na džamiji se nalazi ukupno 35 prozora, i to na ulaznoj strani 8, a sa ostale tri strane zida po 9 prozora. To su mali dvokrilni prozori sa blagim lučnim svodom sa gornje strane. Prozori su širine 75 cm i visine su nešto veće od jednog metra. Prozori su veoma malog parapeta. Prozorski otvori u zidu se šire prema unutrašnjosti objekta.
Džamija u Petnjici je pod zaštitom Zavoda za zaštitu spomenika kulture.
Ova džamija je imala veoma značajnu ulogu u opismenjavanju i očuvanju kulturnog identiteta Bihoraca. Naime, u njoj se čuva preko 500 unikatinih ćilima koji su prije dvije godine proglašeni za nematerijalno kulturno dobro Crne Gore. Svaki je različito rađen i ne postoji nijedan koji je identičan sa drugim. Način izrade je takav da se na ćilimu mogu vidjeti raznovrsni tipovi dizajna koji uključuju cvijeće, ruže i raznovrsne perunike. Ono što je posebno interesantno jeste da su neki ćilimi stari i po 300 godina.
U arhivu džamije i danas se čuvaju liste rođenih, vjenčanih, kao i druge pojedinosti o stanovništvu ovog kraja. Vjeruje se da ova džamija nikada nije stradala, jer njene temelje čuvaju meleci – anđeli kao i pokloni Bihoraca dati za napredak porodice i čitavog kraja.
