Čedomir Mihajlović po nalogu CIA radio u Srbiji, Africi i bivšoj SFRJ i krio se iza više identiteta
Ni osamnaest godina nakon ubistva srpskog premijera Zorana Đinđića, koji je ubijen 3. marta 2003. godine, nije otkrivena politička pozadina ovog zločina, iako je presudom Specijalnog suda za organizovani kriminal, za njegovu smrt osuđen vrh komandnog sastava Jedinice za specijalne operacije, kao i pripadnici organizovane kriminalne grupe „zemunski klan“, koji je nastao cepanjem surčinske mafije.
Godinu dana nakon ubistva Zorana Đinđića, 2004. godine, BIA je napravila dokument pod oznakom DRŽAVNA TAJNA u kome je, na osnovu prisluškivanih razgovora određenih osoba u sklopu operativnih akcija „Kesa“, „Spad“ i „Vrana“, napravljen mozaik o snažnoj i zastrašujućoj sprezi organizovanog kriminala i pojedinih političkih struktura pred ubistvo predsednika srpske vlade.
Portal 24sedam došao je posed dokumenta BIA sa oznakom DRŽAVNA TAJNA, koji objavljuje u nastavcima, s namerom da javnost upozna sa dosad nepozantim događajima iz sveta kriminala i politike koji su predhodili atentantu na premijera Đinđića.
U prvom nastavku, iz BIA dokumenta preneli smo navode o tome kako je „surčinski klan“, na čijem je čelu bio Ljubiša Buhe Čume, koji je posle policijske akcije „Sablja“ i hapšenja „zemunskog klana“ postao svedok saradnik na suđenju optuženim za ubistvo premijera, od kradljivaca auta prerastao u moćnu organizaciju koja se bavila trgovinom drogom, tesno sarađujući sa kriminalcima sa Kosova… Posle petooktobarskih promena, smatrajući sebe najviše zaslužnim za odlazak Slobodana Miloševića sa vlasti, ogroman novac iz ovog posla plasirali su u legalne poslove i stekli moćne saradnike među pojedinim političarima, policijskim funkcionerima i vojnim vrhom, što im je omogućilo dobijanje ekskluzivnih poslova, pre svega u asfaltiranju puteva, pa čak i vojnih aerodroma u zemlji!
U nastavku prenosimo delove koji se odnose na ubistvo policijskog generala Boška Buhe, Čumetov kontraobaveštajni prislušni centar, zatim na ulogu agenta CIA koji se infiltrirao u mafiju, te veze vladike Filareta i Milorada Ulemeka Legije…
Posebnu pažnju, kaže se u nastavku dokumenta DRŽAVNA TAJNA, još od samog početka bavljenja inkriminisanim aktivnostima, Ljubiša Buha Čume je poklanjao uspostavljanju bliskih odnosa sa pojedinim pripadnicima MUP Srbije, kao i sa pripadnicima bivšeg RDB, današnje BIA.
Čumetovi dugi, četvorožilni kablovi
-Od pripadnika bivšeg Resora Državne bezbednosti, ustanovljeni su njegovi bliski kontakti sa Miloradom Lukovićem Legijom, Zoranom Nedeljkovićem i Ljubišom Bogosavljevićem. Početkom marta 2001. godine, Buha je informisan, najverovatnije od strane Legije, da se prema njemu primenjuje mera TKTR, što je izazvalo njegov veliki revolt, zbog čega se žalio Vladimiru Popoviću Bebi, preteći da će zbog toga tužiti MUP. Takođe, Buha se 25. septembra 2001. godine žalio Čedomiru Jovanoviću da je upravo dobio pouzdane infomracije da je dat nalog da mu se ponovo prisluškuju telefoni, zbog čega je napomenuo da će se žaliti generalu Pavkoviću i Legiji. Raspolažemo saznanjima da je Buha precizno informisan i o nekim osnovnim principima i mogućnostima za primenu mere tajne kontrole telefonskog saobraćaja, kao i mere međunarodne kontrole telefonskog saobraćaja, što su podaci kvalifikovani kao državna tajna. Štaviše, na osnovu kontakta koji je 22. 11. 2001. godine ostvario sa izvesnim Borisom, došli smo do indicija, koje ukazuju na mogućnost da je Buha u to vreme raspolagao izvesnim uređajima kontraprislušne zaštite, kao i određenim ofanzivnim sredstvima za primenu mere tajne kontrole telefonskog saobraćaja, što se uglavnom odnosi na mobilnu telefoniju – navodi se u informaciji BIA.
Nakon ubistva policijskog generala Boška Buhe, izvršenog 10. juna 2002. godine, Ljubiša Buha Čume je u kontaktu sa velikim brojem prijateljskih veza, u veoma negativnom kontekstu govorio o pokojniku, ističući da je posebno revoltiran izjavama koje je pokojni general davao sredstvima javnog informisanja u kojima ga je pominjao u kontekstu „putarske mafije“.
Smrt za fingirani otpor
-U kontaktu sa Vladimirom Popovićem Bebom, 13. juna 2002. godine, Buha mu je sugerisao da nije isključeno da je general likvidiran zbog osvete, jer su u periodu pre godinu dana, navodno, po njegovom nalogu, pripadnici interventne jedinice prilikom hapšenja lišili života tri lica, podmećući im oružje, čime su fingirali da su usmrćene osobe pružale otpor hapšenju – detalj je koji se po prvi put sad pojavljuje u javnosti.
Usmeravajući se na poslove koji su naizgled legalni, Buha je, navodi se dalje, postepeno gubio kontrolu nad aktivnostima kriminalne grupe koju je predvodio Dušan Spasojević čije su ingerencije i moć progresivno rasli što je, početkom aprila 2002. godine, rezultiralo njihovim, u početku samo verbalnim sukobom, posle koga je Spasojevićeva grupa nazvana „zemunski klan“, nastavila da funkcioniše zasebno…
-Dušan Spasojević je održavao bliske kontakte sa Čedomirom Mihajlovićem, američkim biznismenom jugoslovenskog porekla, koji se, krajem 2001. godine, angažovao da Spasojevića poveže sa grčkim biznismenima, u cilju izdavanja poslovnog prostora u Šilerovoj ulici. U tom periodu, Mihajlović je tvrdio da će nevedenu grupu biznismena povezati i sa tadašnjim potpredsednikom Savezne Vlade Miroljubom Labusom. Kao jednu od varijanti izdavanja poslovnog prostora u Šilerovoj ulici, Mihajlović je nudio da Spasojevića poveže sa Nebojšom Kunićem, bivšim članom muzičkog ansambla „Sedmorica mladih“, za koga je isticao da se bavi biznisom u Rusiji. Isto tako, Spasojević je posredstvom Mihajlovića, tokom oktobra 2001. godine nastojao da za svoje potrebe uveze jedan blindirani automobil iz američke države Juta. Prilikom ugovaranja ovog posla, Spasojević je konsultovao Ljubišu Buhu Čumeta, imajući u vidu da je ovaj posredstvom Mihajlovića uvezao više blindiranih vozila. S tim u vezi, Buha je sugerisao Mihajloviću da naprave istu varijantu kao i ranije, odnosno da zvanična porudžbina ide preko „Vlade“, jer će na taj način dobiti popust od 20 posto. Prema nekim podacima, Spasojević je Mihajloviću za kupovinu automobila dao 70.000 dolara, nakon čega je ovaj naprasno nestao iz zemlje polovinom 2002. godine. Navodno je do sredine 2003. godine sa porodicom boravio na Kosovu i Metohiji, odnosno u Gračanici, gde je otvorio luksuzni restoran i bio pozant kao Čeda Amerikanac – piše u ekskluzivnim papirima srpske tajne policije.
U daljem tekstu se navodi da je Spasojević uz pomoć svojih veza uspeo da dođe do informacije o lokaciji kuće koju je krajem 2001. godine Mihajlović kupio u Zemunu, u koju je, navodno, nasilno ušao i uzeo oko 100.000 dolara, a potom i devet rasnih konja i tri skupocena automobila, takođe u vlasništvu Mihajlovića.
Iako nema podataka o eventualnim kontaktima Čedomira Mihajlovića sa ostalim članovima „zemunskog klana“, evidentno je da je ovaj kontroverzni biznismen nastojao da sebe predstavi kao osobu koja brine o pripadnicima navedene kriminogene organizacije.
U tom kontekstu, stoji u dokumentu, Mihajlović je u više navrata obaveštavao Spasojevića da se on i njegova ekipa pripaze jer su racije u gradu. Tokom boravka u pritvoru pojedinih članova klana, optuženih za otmicu Miroslava Miškovića, Mihajlović je na ime kaucije Spasojeviću ponudio pozajmicu od miliona dolara, što je ovaj odbio, uz obrazloženje da sud ne prihvata kauciju.
Čovek zadatka
Prema nekim podacima, tokom aprila 2002 godine, Mihajlović je prevario i Spasojevićevog, a kasnije i Legijinog advokata, za 350.000 nemačkih maraka, vezano za osnivanje firmi „Giga soft“ i „Mega sistem.“ U tom periodu Mihajlović se lažno predstavljao kao Igor Baruh, odnosno potomak čuvene jevrejske porodice sa ovih prostora.
-Imajući u vidu da je Čedomir Mihajlović, svojevremeno, bio angažovan od strane američke obaveštajne službe, ne isključujemo mogućnost da je isti u kontakt sa pripadnicima „zemunskog klana“ upravo stupio po nalogu ove službe, u cilju praćenja i sagledavanja njihove aktivnosti. U tom smislu, veoma je realna i pretpostavka da je Mihajlović po nalogu američke službe i usmeravao pojedine aktivnosti pripadnika navedene kriminogene grupacije – navodi BIA.
Advokata Slobodana Milivojevića Spasojević je upoznao preko Ljubiše Buhe Čumeta, s obzirom da mu je ovaj bio dugogodišnji branilac, a kasnije i kumovska veza. Dobijena saznanja ukazuju da se radi o advokatu sa veoma dobrim vezama u pravosuđu. Između ostalog, on je u kumovskim vezama sa Dobrivojem Gerasimovićem zvanim Gera, istražnim sudijom Okružnog suda u Beogradu.
-Vezano za druga poznanstva ovog beograskog advokata, interesantna je njegova veza sa vladikom Jelenkom Mićevićem Filaretom, kojeg je u više navrata posećivao zajedno sa Miloradom Ulemekom Legijom. Nakon realizacije jedne zajedničke posete Filaret je, zahvalivši se na uručenim poklonima, zatražio Milivojevićevu i Legijinu biografiju, sa namerom da im uruči orden Svetog Save – stoji u informaciji pod oznakom DRŽAVNA TAJNA.
U fus noti Čedomira Mihajlovića piše da je rodom iz Prigrevice kod Apatina, državljanin SCG i SAD, po zanimanju inženjer elektrotehnike.
U periodu od 1981. do 1994. godine bio je saradnik CIA – korišćen na tlu SAD, Afrike i bivše SFRJ. Koristio je sledeća imena: Brajan Mekin, Emir Gujić, Šandor Kovač, Čedo Opsenica, Ratko Puhar i Igor Baruh…
Autor: Ljiljana Keković
