Među oko 700 žena i 1.500 djece iz više od 40 zemalja, u izbjegličkim kampovima u Siriji još uvek je 26 žena i njihove djece iz Srbije, izjavila je danas za portal VOICE iz Novog Sada predsjednica nevladine organizacije Impuls iz Tutina Dženeta Agović.
„Povremeno mi se javljaju žene iz logora… To su tek strašne priče. Jezivo je sve..“, navela je Agović i dodala da su žene izložene torturi i raznim vrstama nasilja.
Riječ je o suprugama dobrovoljaca terorističke Islamske države koji su svojevremeno otišli da se bore u sirijskom građanskom ratu, a danas žive u izbegličkim kampovima u toj zemlji.
„Ti kampovi više liče na logore, s obzirom na veoma loše uslove života“, navodi VOICE.
Portal prenosi i svedočenje majki, koje su navele da su o svemu upoznale policiju i BIA i da su tražile pomoć od nadležnih ministarstava, ali do sada su ostale bez adekvatnog odgovora.
Tekst obiluje i svedočenjima majki, žena i devojaka u kojima navode da u kampovima koji više liče na logore žive u uslovima koji su na ivici humanitarne katastrofe.
„U izbjegličkim kampovima im nedostaje sve, od hrane do sredstava za higijenu. U kampu su samo žene i djeca. Rodbina šalje novac, jer postoje kanali za transfer novca, ali se često dešava da mjesecima čekaju na isplatu. Nisu rijetki ni požari pa se dešavalo da tokom zime izgore žene i djeca, kažu – planu po dva-tri šatora, i nema mogućnosti da budu spašeni“, preneo je VOICE.
Navodi se i da u kampu nije dozvoljena upotreba mobilnih telefona, ali da žene često krše to pravilo, zbog čega je jedna od državljanki Srbije 2020. godine bila osuđena na četiri mjeseca zatvora.
Stručnjaci Ujedinjenih nacija uputili su pre godinu dana dopis u kome su iskazali „ozbiljnu zabrinutost“ zbog kako su naveli, pogoršanih bezbjednosnih uslova u kampovima Al-Hol i Roj, na sjeveroistoku Sirije.
„U ratu u Siriji je od 2011. godine do danas stradalo oko 400.000 ljudi, a milioni ljudi su raseljeni. Hiljade dobrovoljaca su sa sobom poveli svoje djevojke, žene, sestre, obećavajući im bolji život. Poverenje su skupo platile. Mnoge žene su odvedene na silu, mnoge su prevarene i zavrbovane na različite načine“, navodi VOICE.
Hristina Piskulidis iz Astre, nevladine organizacije za borbu protiv trgovine ljudima, objasnila je da način na koji su se te žene i djevojke našle u veoma teškoj situaciji podsjeća na jedan od klasičnih načina vrbovanja djevojaka koji se zove „loverboy“, gdje one zapravo ulaze u emotivni odnos sa osobom koja ih kasnije prodaje.
Advokat za ljudska prava Aleksandar Olenik rekao je da u poslednjih deset godina postoji različita praksa kada je riječ o povratku srpskih državljana koji su ratovali u Siriji i na istoku Ukrajine, gdje se vidi jedna vrsta diskriminacije tužilaštva u Srbiji jer postoje dva krivična djela – učešće u stranoj vojsci, za one koji su išli da ratuju na strani Rusije, i terorizam, ako su isporučeni iz Sirije.
„Ako ste išli u Rusiju, dobijate uslovne osude. Nikad nisam dobio odgovor na pitanje koja je razlika izmešu ta dva ratišta: zašto je jedno terorizam, a drugo učešće u stranoj vojsci“, rekao je Olenik.
Dženeta Agović je ocenila da bi povratak žena i djece iz Sirije „davno bio obezbijeđen da su srpske nacionalnosti“.
„Sjetimo se Miladina Kovačevića, koji je šenlučio u SAD, a država je od para građana bez problema izdvojila milion dolara i obezbijedila mu povratak“, navela je Agović.
U vezi sa tim problemom snimljen je i dokumentarni film „Nikom ona ne treba“ u čijoj produkciji je, pored Impulsa iz Tutina, učestvovala i organizacija Astra, u okviru projekta „EU za tebe“.
Izvor Radio Sto Plus
Autor: Ishak Slezovic
