Tokom prethodna dva dana, ruski predsjednik Vladimir Putin prvo je potpisao priznanje nezavisnosti Donjecka i Luganska, a zatim i naredio ruskoj vojsci da “održava mir” u tim novonastalim “državama”, praktično potpisujući rusku invaziju na Ukrajinu.
Ovaj scenario je vrlo sličan Moševićevom scenariju sa tzv. Republikom Srpskom Krajinom i Republikom Srpskom u osvit rata u bivšoj Jugoslaviji, te mnogi svjetski novinari s pravom Putina nazivaju “Milošević sa nuklearkama”.
Ono što nas kao manje-više nemoćne posmatrače interesuje je kako će se ova kriza odraziti na nas. Većina evropskih političara ovu situaciju smatra “najvećom krizom u Evropi od Drugog svjetskog rata”, dajući joj tako veći značaj i od krvavih balkanskih ratova devedesetih. Postoji više mogućih scenarija kako će se kriza razvijati i kako će uticati na nas, a mi ćemo opisati najbolji i najgori scenario, onako kako ih mi vidimo. Naravno, bez konkurencije, najgori scenario bi bio svjetski rat, sa potencijalnim nukleranim borbama, ali se nadamo da će makar toliko mudrosti biti među svjetskim liderima, i da do toga ne može doći.
Najpovoljniji scenario za nas na Balkanu je da se ukrajinska kriza ne prelije dalje i ne izazove ozbiljne posljedice po stanje u regionu, prije svega u odnosima Srbije, Hrvatske, Bosne i Hercegovine i Kosova, odnosno da lideri ova četiri najveća naroda na Balkanu budu dovoljno svjesni ozbiljnosti situacije i ne dozvole eskalaciju sukoba zarad ličnih interesa nekih manjih nacionalnih lidera ili senzacionalističkih političara poput Milorada Dodika, Vulina ili Krivokapića. U ovom slučaju posljedice koje bismo mi na Balkanu imali bi bile prvenstveno ekonomske prirode, u vidu nestašice nekih namirnica, povećanja inflacije, nestašice energenata i sl.
Drugi potencijalni scenario je dosta crnji, i do njega bi došlo ukoliko se Vučić u relaciji između Putina i zapadnog svijeta, prije svega EU i SAD-a, prikloni Putinu. U tom slučaju bi došlo do realizacije vlažnih snova Dodika, Šešelja i ostalih Vulina, odnosno Srbija bi iskoristila presedan priznanja Donjecka i Luganska i nakon proglašenja nezavisnosti Republike Srpske (do koje bi u tom slučaju ekspresno došlo) priznala tu samoproglašenu nezavisnost. Nema sumnje da bi Hrvati u BIH iskoristili situaciju, podstaknuti naravno nacionalističkim faktorima iz Hrvatske i sami proglasili neki vid nezavisnosti. Kosovski Albanci bi takođe bili spremni da iskoriste situaciju i protjeraju Srbe sa sjevera Kosova i utvrde granice svoje zemlje. U najkraćem roku rasplamsao bi se novi balkanski rat, u kome bi se dovršavalo ono što je započeto devedesetih. Šta bi bilo sa Bošnjacima Sandžaka ne smijemo ni da zamislimo.
Jedan čovjek na kome, prije svih ostalih, leži odgovornost za dešavanja u narednom periodu je svakako predsjednik Srbije Aleksandar Vučić, koji je u izbornoj godini doveden u veoma nezgodnu situaciju, da konačno mora da odabere između Rusije i Nato-a, odnosno između populizma i pragmatizma. I upravo to se može posmatrati kao jedna svijetla tačka u trenutnoj situaciji; lider Srbije će konačno morati da se opredijeli i svima, pa i nama u Sandžaku pokaže da li je spreman da se zarad budućnosti svoga naroda odrekne ideje “srpskog sveta” koju mnogi od njegovih najbližih saradnika sa zadovoljstvom zastupaju i promovišu i tako konačno izvede Srbiju i srpski narod iz devedesetih godina i uvede je u modernu civilizaciju 2022.
Autor Redakcija Sandžak Danas
