Ono što najviše zabrinjava je sistematsko smanjenje broja prvaka i broja odjeljenja u prvom razredu osnovnih škola u Novom Pazaru, a vjerovatno je ista situacija i u drugim sandžačkim gradovima.
Prisustvujemo jednom tragičnom apsurdu: Broj sandžačkih Bošnjaka bilježi demografski rast, ali broj sandžačkih Bošnjaka u samom Sandžaku se smanjuje.
Mlađe i biološki produktivno stanovništvo se sistematski izliva u pravcu Zapada, a broj mladih ljudi koji živi i radi u Sandžaku se neprestano smanjuje.
Nije stvorena u samom Sandžaku nikakva privredna infrastruktura koja bi omogućila da mladi ljudi i mladi bračni parevi u Sandžaku žive i rade.
I trbuhom za kruhom neprestano odlaze u inostranstvo.
Naravno to nije bilo ni najmanje slučajno. To je dio strategije. Ako sandžačke Bošnjake ostavimo bez fabrika i bez zaposlenja u svojim rodnim mjestima, oni će morati da potraže egzistenciju van Sandžaka i da se sa porodicama usmjere prema Zapadu.
Drugi dio plana je, ono što nagovještava historičar Aleksandar Rakočević, da se na narednom popisu svi sandžački Bošnjaci koji u vrijeme popisa fizički ne budu prisutni u rodnim mjestima, ne popišu, i tako stvori demografska slika u narednom popisu na štetu sandžačkih Bošnjaka.
Ja se mnogo plašim popisa stanovništva naredne godine i zvaničnih rezultata, koji će u kombinaciji sa spremljenim malverzacijama o kojima govori Rakočević, biti saopćeni kao zvanična statistika, koja će biti u opticaju narednih deset godina.
Kontinuirano i plansko privredno zapostavljanje Sandžaka će biti naplaćeno uz druge metode koje se najavljuju i doći će na naplatu već u narednom popisu stanovništva.
Podaci koji će biti tada saopćeni biće više nego alarmantni za sandžačke Bošnjake.
Esad Rahić
