Godine političke periferije su iza Novog Pazara, grada koji je nekada bio zavistan od regionalnih centara poput Kraljeva, Užica i Kragujevca za pristup vitalnim državnim uslugama. Ovo je priča o tri tiha junaka koji su dali veliki doprinos ovoj borbi, iako se o tim zaslugama i njihovim borbama suštinski malo zna ili se čak i ne zna. Oni definitivno zauzimaju visoko mjesto na listi zaslužnih građana, ne samo Novog Pazara već i cijelog Sandžaka. Da bi priča imala smisao, moramo početi od samog početka – od političke borbe nadležnog ministarstva ovih republičkih institucija i tadašnjeg resornog ministra Rasima Ljajića, kao i od odluka koje su postavile temelje određenih promjena. Ovaj događaj predstavlja više od puke administrativne reforme; on simbolizira suštinsko poboljšanje kvaliteta života stanovnika. Brže i efikasnije usluge sada su na dohvat ruke, čime se Novi Pazar svrstava rame uz rame s velikim centrima poput Niša i Kragujevca, a koristi od ovih promjena osjećaju ne samo građani Novog Pazara već i susednih opština Tutin i Sjenica.
Uz ove promjene, Novi Pazar je izgradio novi identitet: identitet samoodrživog grada, simbola lokalne inicijative i samouvjerenosti. Era dugih putovanja u potrazi za osnovnim državnim uslugama je za nama, a grad čvrsto stoji na temeljima lokalnog liderstva koje je SDP Rasima Ljajića uvela – neosporna činjenica koja se ne može zanemariti. Međutim, ovo je samo dio šire priče.
Da se vratimo na tihe heroje koji su sprovodili ovu transformaciju i dali nemjerljiv doprinos Novom Pazaru i čitavom Sandžaku. Naša priča se usredsređuje upravo na njih, na tri ključna pojedinca, direktora tri bitne republičke institucije: Mirsada Meka Abdurahmanovića, direktora Republičkog fonda za penzijsko i invalidsko osiguranje (PIO), Adnana Naneta Dizdarevića, direktora Centra za socijalni rad, i Envera Dace, upravnika Gerontološkog centra. Ove institucije zbrinjavaju i socijalno ranjivu grupu ljudi, pa je bilo ključno odabrati rukovodioce koji će svojom empatijom razumjeti potrebe korisnika, a istovremeno imati energiju i vodstvene sposobnosti da ispune političke zadatke i svoje institucije dovedu do statusa regionalnih centara.
Abdurahmanović, Dazdarević i Daca su suštinski slične ličnosti, odlikuje ih taktnost, promišljenost u odlučivanju i duboka privrženost Novom Pazaru i njegovim stanovnicima. Iako na prvi pogled djeluju nježno zbog svoje sklonosti ka blagom pristupu, u suštini su to borci čvrste volje i stabilnosti.
Mirsad Abdurahmanović, poznat među građanima Novog Pazara kao “naš Meko”, osoba je koja sa pozicije direktora Republičkog fonda za penzijsko i invalidsko osiguranje (PIO), uživa sveopšte i veliko poštovanje Novog Pazara. Bez obzira na političku ili nacionalnu pripadnost, nema građanina koji bi mu išta zamjerio, a kamoli uputio pritužbu. Krase ga stabilnost i spremnost da uvijek sa blagim osmjehom i neizmjernom željom izađe u susret svakome. “Naš Meko” je primjer kako pojedinac može premostiti bošnjačko-političke podjele i donijeti mir u dinamičnu pazarsku čaršiju. Njegova prividna mirnoća, koja ponekad može izgledati kao inertnost, krije zapravo energiju velikana koji je sposoban sprovesti radni kolektiv kroz transformaciju lokalne ispostave PIO-a u Republičku filijalu, što bi rijetko kome pošlo za rukom.
Značaj ove transformacije nisu samo brojka i statistika, čime ćemo se nekom drugom prilikom pozabaviti, one su suštinske promjene koje je Meko iznio na svojim plećima. Povećanje broja zaposlenih i razne uvedene olakšice znače više od administrativnih poboljšanja; to podrazumijeva da penzioneri i socijalno ugrožene grupe više ne moraju prelaziti dug put do Kragujevca ili Kraljeva kako bi ostvarili svoja prava. Sve što je potrebno, sada je dostupno odmah – u srcu Novog Pazara. Zahvalnost ide Meku i partiji kojoj pripada, hvala u ime svih građana Novog Pazara.
Mirsad Abdurahmanović, poznat među građanima Novog Pazara kao “naš Meko”,
Adnan Dizdarević, poznat kao “Nane”, simbolizira profesionalnost. Njegovih 35 godina predanog rada u Centru za socijalni rad u Novom Pazaru ističe se borbom sa lokalnim temperamentom, zadržavajući pri tome staloženost, pristupačnost, mehkoću i pitomost u postupcima. Ovaj ugledan čovjek omiljen je u svom kolektivu, tokom karijere stekao je reputaciju trenera i mentora, surađujući s UNICEF-om i osnivajući organizacije posvećene djeci i ranjivim grupama. Za svoj ovakav dugogodišnji rad dobio je priznanje kao voditelj najboljeg centra za socijalni rad u državi Srbiji. Poznat po svojoj empatiji i neumornoj posvećenosti. Adnan je postao simbol nade i čuvar socijalne pravde Novog Pazara, istovremeno jedan od omiljenih Novopazaraca, što je baš teško uklopiti, jer posao kojim se bavi uvijek uključuje i često podrazumijeva suočavanje s neželjenim sukobima unutar disfunkcionalnih porodica. Međutim, Novopazarci će ga pamtiti po tome što je podržao i realizovao ideju resornog ministra Rasima Ljajića o izgradnji Gerontološkog centra i prvog doma za stare u Novom Pazaru. Zbog toga mu naša redakcija u ime svih građana Novog Pazara upućuju zahvalnost.
Jedno je osnovati ustanovu i izgraditi zgradu, a drugo je postići uspjehe kakve je postigao Enver Daca, koji je od 2012. godine na mjestu upravnika ustanove za smještaj odraslih i starih lica (Gerontološki centar Novi Pazar). Ovo je jedina ustanova u Srbiji koja u periodu pandemije koronavirusa nije imala zaraženih korisnika. Deset mjeseci preventivnog karantina u cilju očuvanja zdravlja svih korisnika je podvig koji je uspio postići samo Enver Daca, jer odnosi u ovoj ustanovi, zahvaljujući Daci, funkcionišu na principu porodičnih odnosa.
Enver Daca
Enver Daca, kako je omiljen među kolegama, ništa manje nije omiljen i u novopazarskoj čaršiji. Može se najbolje opisati kao odmjeren, fin i kulturan čovjek, sa pozitivnom energijom koju može posjedovati samo pravi mahalac staropazarskih mahala.
Ono što takođe govori o njemu su nagrade od Ministarstva za rad, zapošljavanje, boračka i socijalna pitanja, kao i Komore socijalne zaštite, za izuzetnu požrtvovanost u radu. Takođe, zahvalnice od predsjednika Srbije tri godine zaredom za marljiv rad. Od Ministarstva zdravlja je, kao priznanje za rad Doma, primio dva sanitetska vozila namjenjena za prevoz korisnika.
Zasluge Rasima Ljajića nisu samo odluke koje je donio kao resorni ministar, nego i to što je odabrao i imenovao Meka, Naneta i Dacu za direktore, prave ljude na pravom mjestu.
