U Dugoj Poljani odavno postoji čvrsto uvjerenje da je znameniti srpski vojskovođa Stepa Stepanović po porijeklu Bošnjak, i da je rođen u Dugoj Poljani, odnosno u zaseoku Goluban. I danas više dugopoljaca koji i sada žive u ovom mjestu tvrde da su u bliskim rodbinskim vezama sa vojvodom Stepom, a također i mnogi iseljenici iz ovog mjesta koji sada žive u Novom Pazaru, Sjenici, Skoplju, u Republici Turskoj itd.
Otac Stepin se oženio sa djevojkom srpske nacionalnosti iz sela Borovca kod Ivanjice. U tom braku rodio se i mali Sefo, koji će kasnije široj javnosti biti poznatiji pod imenom Stepa. Prema podacima koje sam pronašao majka Stepina (Sefova) se zvala Radojka, a djevojačko prezime joj je Nikolić, vrlo zastupljeno prezime u ivanjičkom kraju.
Postoje dvije verzije o daljnoj sudbini ovog dječaka. Po jednoj verziji koja mi zvuči vjerodostojnije njegova majka je izašla iz ovog braka i povela sa sobom malog Sefa. Kasnije se preudala u Srbiji za vojno lice koji je primio malog Sefa i nastavio staranje o njemu i upisao ga u vojnu školu u kojoj je Stepa (Sefo) briljirao, da bi kasnije napravio sjajnu vojnu karijeru.
Prema drugoj verziji Sefo je prešao u Srbiju kao odrasla osoba. Prethodno je završio osmansku vojnu akademiju. Na putu ka rodnom kraju prenoćio je u jednom hanu gdje je došlo do sukoba sa ljudima koji su mu ugrozili život i on je počinio ubistvo. Nakon toga je stigao u Novi Pazar, prenoćio u Amiragin han. Sefo uplašen od potjernice rano izjutra je krenuo iz Novog Pazara i preko Javora se prebacio u Srbiju. Jedno vrijeme je bio u Kragujevačkoj Rači, a potom promjenio mjesto boravka. Kasnije je promijenio identitet, možda i vjeru mada se po pričanju njegovih rođaka hranio vegeterijanski.
Kako bilo da bilo, uoči balkanskih ratova stiže tajna pošiljka iz Srbije njegovoj rodbini u Golubanu. Naime stigao je određen broj pušaka uz poruku da će uskoro početi rat i da imaju kod sebe nešto oružja kako bi se odbranili u slučaju da im život bude ugrožen.
U vrijeme Kraljevine Jugoslavije njegovi rođaci su zapali u nevolju i njihov slučaj je stigao do Apelacionog suda u Beogradu. Preplašeni od rigorozne sudske presude ušli su u Sudnicu. Sudija ih je upitao da li su iz Duge Poljane i da li su čuli za Stepu Stepanovića. Oni su potvrdno odgovorili. Na insistiranje da kažu šta znaju o Stepi, oni su preplašeno rekli da se boje da pričaju o tome. Na kraju su ispričali da su oni Stepina najbliža rodbina, ali da ne smeju o tome puno da pričaju.
Na njihovo iznaneđenje sudija je rekao da je on sin Stepe Stepanovića, nakon čega su uslijedile suze radosnice i grljenje. Naravno i presuda je bila krajnje povoljna po njegove rođake. I danas rođake Stepine iz Duge Poljane i šire pored njihovog prezimena zovu Borovići, po ivanjičkom mjestu Borovac.
Rahmetli Muharem Demirović, koji je živio u Skoplju kao i njegovi rođaci u Sandžaku su bili ubjeđeni da su najbliža Stepina rodbina.
Ovu priča treba uzeti jako ozbiljno, samo treba utvrditi koja je od dvije pomenute verzije predanja tačnija.
Esad Rahić
