Valona i Drač, dodaje on, postali su “hit“ luke preko kojih dolazi kokain.
Albanac sa Kosova, Baškim Osmani, za koga se tvrdi da je jedan od vođa kriminalne grupe koja se bavi prodajom droge i pranjem novca, kako su prenijeli albanski portali uhapšen je u Hrvatskoj, a pod istragom Europola bila su i njegova braća Ćazim, Burim i Bekim.
Nicović kaže da je klan koji predvodi Baškim Osmani u poslednjih četiri, pet godina postao jedan od jačih, ali da policije u evropskim zemljama imaju velike poteškoće kako da doskoče albanskim kriminalnim grupama zbog uvezanosti Albanaca među sobom i zbog jezika. Albanci su se, kako dodaje, vrlo uspešno popeli na hijerarhiji podzemlja, zbog porodičnih veza, religije, običaja, jezika i jer nisu velika populacija.
Naime, te kriminalne grupe, navodi Nicović vrbuju prevodioce za albanski jezik u evropskim policijama – Italije, Belgije, Španije, Nemačke, Austrije, Češke, Mađarske, koji im onda dojavljuju informacije. Kada policija otkrije prevodioce-dujšnike, ona ih skloni, ali kada nađe druge, pronađu ih krimilanci i ponovo uspostave veze. Ti prevodioci su najčešće izbeglice sa Kosova ili gastarbajteri.
“U Nemačkoj je od poslednja 142 prevodica, njih 136 obaveštavalo kriminalce o saznanjima koja je policija imala o njima. Jezik se tu pojavljuje kao glavni problem. Ispostavilo se u nekim slučajevima da su prevodioci za albanski bili u rodbinskim vezama sa ljudima iz podzemlja. Braća Osmani su poturali svoj prevodice policiji u Belgiji, Nemačkoj i Španiji, koji su im prenosili šta je sve policija doznavala“, navodi Nicović.
On kaže i da su Sjeverna Makedonija, Kosovo i Albanija „sigurne kuće“ za albanske kriminalce i podseća da su u poslednjih pet godina u Albaniji promenjena tri ministra unutrašnjih poslova zbog korupcije.
Takođe navodi, da su u albanskim kriminalnim grupama – braća, amdže, otac, dajidže, i da je u njih nemoguće ubaciti tajnog agenta, jer je riječ o “porodičnom poslu“.
“Oni sinove i kćerke sve više žene i udaju za Turke, Avganistance, Pakistance, jer su to zemlje proizvođači heriona, što znači da i tamo imaju rođake. Sjeverna Makedonija, Albanija i Kosovo su teritorije gdje se narkotici skladište, a onda se odatle krijumčare do zemalja distrubutera u zapadnoj Evropi, Americi i Kanadi. Tako da imaju porodičnu liniju od proizvođača do potrošača. U takvoj postavci nema šanse da se ubaci policijski agent“, kaže Nicović.
Kao još jednu otežavajuću okolnost za kriminalističku policiju u privođenju pripadnika albanskih klanova, Nicović navodi primjer Španije, Nemačke, Austrije i Italije, u kojima se od deset uhapšenih njih devet pozove na politički azil i tako se ponovo nađu na slobodi.
“U policijske akcije se na taj način upetljava politika, kao i obaveštajne službe. Zbog toga Evropska unija Kosovu i ne daje viznu liberalizaciju, jer bi dobili stotine hiljada ljudi povezanih sa svijetom kriminala“, kaže naš sagovornik.
On ukazuje na jedan paradoks, a to je da je od 1999. godine i od dolaska Euleksa na Kosovo nije zaplenjen ni gram heroina ili kokaina.
“Po tome ispada da je Kosovo jedina “čedna teritorija“, čista od droge, jer tu nikada ništa nije zaplenjeno“, kaže Nicović.
