Join our community of SUBSCRIBERS and be part of the conversation.
To subscribe, simply enter your email address on our website or click the subscribe button below. Don't worry, we respect your privacy and won't spam your inbox. Your information is safe with us.
Članica Kluba borilačkih sportova Novi Pazar Ajla Lukač osvojila je danas zlatnu medalju na Svjetskom kik-boks kupu u Budimpešti. U finalu discipline lou-kik, ona je u kategoriji do 56 kilograma slavila protiv Nemice Karolin Lasote odlukom sudija 2:1.
Lukač, koja je i aktuelna prvakinja Evrope u lou-kiku do 56 kilograma, na taj način odbranila je titulu osvojenu prošle godine. Mađarska je 25. put domaćin Svjetskog kupa pod okriljem Svjetske kik-boks asocijacije (WAKO).
Košarkaš Novog Pazara Tarik Brunčević rekao je da našu ekipu očekuje teška utakmica protiv Mege na domaćem terenu, drugim riječima rečeno da veruje u pobedu.
“Mega je tim budućih zvezda. Mladi su, dobro trče i igraju na veliki broj poseda. U prvom meču u Beogradu izbrisali smo veliki minus, ušli u egal, ali u završnici na jednu loptu nismo imali sreće. Domaći teren dodatno motiviše, pa se nadam pobjedi”, rekao je Brunčević.
Mega je drugoplasirana u B grupi sa četiri pobjede i dva poraza, dok je Novi Pazar na četvrtom mjestu i ima dvije pobjede manje. Utakmica u dvorani Pendik na programu je u nedelju od 17 časova, a ulaz na tribine je besplatan.
Tokom Drugog svjetskog rata u novopazarskom kraju Aćif-efendija Hadžiahmetović imao je izuzetno značajnu ulogu, a prvenstveno između 4. novembra i 7. decembra 1941. godine, kada se istakao kao glavni organizator odbrane Novog Pazara i okoline od tri četnička napada. Zahvaljujući tadašnjoj uspješnoj odbrani, bošnjačko stanovništvo ovih krajeva osiguralo je svoj biološki opstanak.
Aćif Hadžiahmetović (1887–1945) najutjecajniji je sandžački političar u međuratnom periodu i tokom Drugog svjetskog rata. Bio je najznačajnija ličnost po značaju u partiji Džemijet (Jedinstvo), poslije braće Nedžib-bega i Ferhat-bega Drage, a koja je djelovala od 1919. do početka 1924. godine u Kraljevini Srba, Hrvata i Slovenaca i okupljala albansko, tursko, bošnjačko i drugo muslimansko stanovništvo Makedonije, Kosova i Sandžaka. Tri puta biran je za narodnog poslanika u Skupštini Jugoslavije – 1920, 1925. i 1938. godine – a u međuratnom periodu na njega su izvršena tri atentata.
Tokom Drugog svjetskog rata u novopazarskom kraju imao je izuzetno značajnu ulogu, a prvenstveno između 4. novembra i 7. decembra 1941. godine, kada se istakao kao glavni organizator odbrane Novog Pazara i okoline od tri četnička napada, kojom je prilikom pozvao u pomoć Albance s Kosova i Bošnjake iz drugih dijelova Sandžaka. Zahvaljujući tadašnjoj uspješnoj odbrani, bošnjačko stanovništvo ovih krajeva osiguralo je svoj biološki opstanak.
Partizani su ga strijeljali 21. januara 1945. godine na Hadžetu, dijelu Novog Pazara, na prostoru ulice koja se još uvijek naziva Partizanska. Hadžet je u to vrijeme bio muslimansko mezarje, a danas je velika novopazarska mahala. Po porijeklu je bio Albanac, a po geografskoj odrednici i mjestu rođenja Novopazarac i Sandžaklija.
Sandžak i Srbija, Bošnjaci i Srbi Aćif-efendiju Hadžiahmetovića doživljavaju potpuno suprotno. Za jedne nacionalni junak, za druge nacionalni neprijatelj. Za Bošnjake čovjek koji je spasio, prije svega, novopazarske Bošnjake od potpuno izvjesnog četničkog pokolja i genocida, za Srbe čovjek koji je predvodio oružane formacije koje su se borile protiv njihovih djedova s bradama, kokardama i šubarama na glavi. Za jedne najsposobniji i najutjecajniji predratni i ratni političar, za druge nelojalan, samosvojan i “antisrpski” nastrojen. Za jedne Novopazarac i Sandžaklija od rođenja, za druge “uljez” u Novom Pazaru albanskog porijekla s lošim namjerama i ambicijama. Za jedne čovjek koji je bio na braniku odbrane i slobode Sandžaka, za druge borac za projekt “Velike Albanije” i albaniziranje lokalnog bošnjačkog življa.
Za Bošnjake je on čovjek koji ih je volio, za Srbe osoba koja je prema njima gajila negativne emocije. Za Bošnjake ličnost koja zaslužuje spomen-ploču, za Srbe čovjek čiju spomen-ploču u centru grada treba što prije ukloniti. Za Bošnjake čovjek koji je bio kooperativan s Nijemcima u mjeri koja je bila neophodna da bi se očuvala njihova biološka supstanca, za Srbe kolaboracionista koji je sarađivao s okupatorima i samim tim počinio izdaju. Za komuniste čovjek koji je bio antirevolucionarno i antikomunistički nastrojen, za predstavnike građanske klase pristalica kapitalističkog društvenog uređenja. Za Bošnjake ličnost koja je nepravedno osuđena i streljana, za Srbe neko nad kim je potpuno zasluženo izvršena egzekuciju. Za jedne osoba koju je neophodno rehabilitirati, za druge ličnost prema kojoj treba trajno zadržati postojeće pravne i sudske kvalifikacije.
Ono što je sigurno, Aćif-efendija nije bio pristalica fašističke ideologije, što potvrđuju i srpski historičari. Nije planirao etničko čišćenje i genocid nad srpskim narodom. Nije napadao srpske gradove. Kratkotrajna epizoda kontranapada u smjeru Raške bila je dio sveukupnog operativnog plana odbrane Novog Pazara, a ne neki širi i dugoročniji operativni projekt.
Aćif-efendija nema oreol svetitelja. U uvjetima rata i nema potpuno nevinih. Svaki učesnik rata bar nekog ili bar nešto nosi na duši.
Ali, ne može Dragoljub Draža Mihailović, koji je odgovoran za stotinu hiljada ubijenih Bošnjaka i za desetine hiljada ubijenih Srba i drugih, biti nevin, patriota, vođa pokreta otpora i borac protiv okupatora, iako je s njima otvoreno i tijesno sarađivao, a jedan regionalni i lokalni političar i lider kao što je Aćif-efendija biti gore historijsko zlo od njega.
Ne može svaka četnička, nedićevska i ljotićevska šuša olahko dolaziti do sudske rehabilitacije, a ljudi iz Sandžaka osuđeni i strijeljani od komunista nemati nikakve šanse da posredstvom srbijanskog sudstva eventualno ostvare pravo na nepristran i pravičan sudski proces i potencijalnu rehabilitaciju.
Sandžački Bošnjaci nemaju namjeru štititi nikog ko je eventualno odgovoran za bilo kakvo nedjelo učinjeno tokom Drugog svjetskog rata, ali su ogorčeni dvostrukim aršinima i standardima koji očigledno postoje u ovom pogledu u srbijanskom sudstvu, dnevnoj politici i historiografiji.
Ako se teži ka jednakosti svih građana, onda taj princip mora važiti ne samo za žive već i za one koji su odavno pod enigmatičnim i nedovoljno razjašnjenim okolnostima među mrtvima. Pravda ne smije imati nacionalni predznak. Ona mora imati kozmopolitski i univerzalni karakter.
Lider Pokreta “Vetevendosja” Aljbin Kurti primio je sinoć delegaciju iz Sandzaka koju je predvodio dr Sulejman Ugljanin, a koja je boravila na Kosovu na njegov poziv. Da podsjetimo širu javnost Kurti je ekstremni albanski nacionalista, koji zagovara veliku Albaniju u koju pored Albanije, Kosova i zapadne Makedonije ulaze oblasti jugoistočne Srbije i Sandžaka.
Javnost u Sandžaku već duži vremenski period je zbunjena, posebno nakon prijedloga promjene ulica od strane odbornika SDA u Skupštini grada Novog Pazara, i pita se kuda vodi politika Sulejmana Ugljanina. Jedno je očigledno: Ugljanin ide u opštu konfrontaciju sa vlastima u Srbiji, kao i da koristi tenzije u odnosima Srbije i Kosova da bi izazvao što veću političlu buru i uvukao sandžački narod kao treću stranu.
Nećemo sada analizirati pogubnost trasirane politike “treće strane”, nit opasnost koja prijeti našem narodu od albanizacije, pošto je pokušaj asimilacije našeg naroda od strane Albanaca kroz historiju Drugog svjetskog rata još uvjek svjež, jer se obnavlja kroz priču još uvijek živih svjedoka u Sandžaku, ali sa druge strane ne umanjujući doprinos Albanaca u odbrani Novog Pazara, koji je više puta napadan od strane četnika. Bošnjačka kultura je unikatna na Balkanu, i kada je etnogeneza u pitanju stvorila je zasebnu naciju, južno-slovenskog govornog područija sa jakim uticajem staroosmanlijske kulture.
Nacija je prije svega kulturološki a ne genetski feneomen, i ektremni pokušaj konvertiranja našeg naroda kroz historiju od strane Albanaca, a koji sada pokušavaju da vaskrsnu istu ideologiju preko Sulejmana Ugljanina, ujedno je i najveće kulturološko poniženje koje naš narod može da doživi.
Policajci u Tutinu napadnuti su jučer, kada je pomahnitali napadač i psihički bolesnik nožem nasrnuo na njih. Tragedija je izbjegnuta samo zahvaljujući prisebnosti policajaca, saopćio je sindikat NPSS.
Sve je počelo kada su policajci došli da pomognu radnicima Doma zdravlja u Tutinu, koji su namjeravali da hospitalizuju pacijenta N.H (41) jer je napao ukućane. Dolaskom u njegovu porodičnu kuću u selu Rudnica, primećeno je da kroz prozor iskaču otac i majka pacijenta, da bi usplahirena majka upozorila policajce da njen sin ima nož i da hoće da ih pobije.
Neposredno zatim, i N.H je izašao u dvorište držeći nož i prijeteći policajcima, a kada su pokušali da mu objasne da treba da spusti sečivo, odbio je i zatrčao se ka njima vitlajući nožem.
“Naš kolega Radisav Bojović stao je ispred pomahnitalog čoveka kako bi odbranio ugrožene članove porodice, a N.H ga je posekao nožem po ruci, zatim i u predelu stomaka, ali je uniforma srećom sprečila teže posledice. Videvši da N.H ne odustaje od napada i da je Bojoviću ugrožen život, njegove kolege iz patrola Gordan Belošević i Zanfir Rizvanović mu pritiču u pomoć, a pacijent zatim povređuje i Rizvanovića udarcem u glavu, da bi onda i potegao nož na njega i rasekao mu šaku desne ruke”, navodi NPSS.
Uprkos opasnosti i činjenice da su im životi ugroženi, policijski službenici su uspjeli da savladaju napadača bez upotrebe oružja, a zatim ga uz pratnju medicinske ekipe priveli u policijsku stanicu, gdje je saslušan u vezi sa krivičnim djelom – napad na službeno lice u vršenju službene dužnosti.
Sveti Milorad Vukojčić, zvani Maca koljač tokom Drugog svetskog rata bio je predvodnik četničke crne trojke u Pljevljima, gdje je njegova “sveta” ruka tokom trajanja nemačke uprave zaklala nekoliko desetina žena iz partizanskih porodica. Milorad Vukojičić (1917-1945), zvani pop Maca (deminutiv od “macola”) ili pop Koljač, je bio crnogorski svještenik SPC, vođa četničke crne trojke u drugom svjetskom ratu. Nakon rata je osuđen na smrt i pogubljen. Proglašen je za sveca Srpske pravoslavne crkve 2005. godine.
U drugom svetskom ratu je bio pripadnik četničkih snaga. Prema svjedočenjima, pop Milorad Vukojčić je bio egzekutor četničke crne trojke koji je ubijao partizane špijune u Pljevljima i porodice partizanskih boraca. Noću, između 6. i 7. aprila 1944, u vrijeme nemačkog garnizona u Pljevljima, Vukojčićeva “crna trojka” je krenula u hapšenje žena partizana i simpatizera partizana. Tada su uhapšene Zora Karamatijević, Ljubica Stojkanović, Savka Matović, Milica Janketić i Mileva Žugić, priča sin jedne od žrtava. Zajedno sa ostalim ženama tada je ubijena i majka poznatog glumca Miše Janketića, Milica. Ipak, navodi se da su najveći zločini počinjeni u martu i aprilu 1944. godine kada je ubijeno više osoba. U to vrijeme je u okupiranim Pljevljima bila njemačka uprava.
Potresna ispovijest:
Nakon oslobođenja, presudom vojnog suda u Pljevljima, osuđen je kao neprijatelj naroda na smrt.
Jedan od očevidaca govori: “Sjećam se njegovog dovođenja u grad. Bila je neka radna akcija, a građani su, kad su čuli da su doveli popa Macu, nagrnuli na njega. Jedva ga je obezbjeđenje uspjelo spasiti, hteli su da ga linčuju.” Pop koljač je osuđen na smrt vješanjem.
– Počeo je da plače, tražio je milost. Tada je čitava ta dvorana, koja je bila prepuna, više se tu stajalo nego sedjelo, skoro eksplodirala. Tražili su javna vešala – svjedoči Matović. Kazna mu je ipak preinačena u kaznu streljanja. Presuda je izvršena 1945. godine.
Zemaljska komisija Crne Gore za utvrđivanje zločina okupatora i njihovih pomagača utvrdila je 15. februara 1946. godine na Cetinju da je Milorad Vukojičić, zvani Maca, učestvovao u ubistvu desetoro svojih zemljaka. Dokument o tome, broj 1487, čuva se u Državnom arhivu Crne Gore. Zemaljska komisija je utvrdila da je Vukojičić, sa saučesnicima Vojislavom Kovaljskim i Milisavom Jestrovićem “učestvovao u hapšenju i streljanju mirnih građana grada Pljevalja u 1944. godini”.
U odluci se navodi da je Vukojičić kriv za smrt Dika Stamenića, zemljoradnika, Ljuba Stamenića, automehaničara, Jule Stamenić, domaćice, Ljubice Stojkanović, studenta, Zore Karamatijević, domaćice, Mileve Žugić, domaćice, Savke Matović, domaćice, Miladina Božovića, penzionera, Božane Mišović, domaćice i Živka Kontića, penzionera. Vukojičić se po zlu pominje i u memoarima Draga Bojovića, koji opisuje svoju poslednju posjetu Ljubici, koja čeka dolazak koljača.
Noću, između 6. i 7. aprila 1944, u vrijeme njemačkog garnizona u Pljevljima, Vukojčićeva “crna trojka” je krenula u hapšenje žena partizana i simpatizera partizana.
Srpska pravoslavna crkva ga je proglasila za sveca 2005. godine u manastiru Žitomislić u Hercegovini, uprkos protestima žitelja Pljevalja koji su tvrdili da je ratni zločinac. Uz Vukojičića je istovremeno za sveštenomučenika proglašen i Slobodan Šiljak, koji je takođe po mnogim svedočenjima okrvavio ruke krvlju nevinih.
Glumac Mihajlo Janketić, čija je majka zaklana, taj je čin nazvao “amoralnim” (“To što je učinila Srpska pravoslavna crkva je toliko amoralan čin da neću da učestvujem u čitavoj ovoj stvari čak ni kao protivnik”). Miodrag Stamenić iz Pljevalja protestovao je zbog kanonizacije sveštenika Milorada Vukojičića, za koga tvrdi da mu je u Drugom svetskom ratu ubio članove porodice: deda Dika Stamenića, babu Jule i oca Ljuba, 1944. godine u Pljevljima.
Vjerski analitičar Mirko Đorđević ocjenjuje da je kriterijum za njegovu kanonizaciju bio ideološko-politički. Veliki i sveti patrijarh Pavle je tu odluku aminovao.
Profesionalni meč između njemačkog boksera Muamera Hukića i Nicka Guivasa iz SAD u američkom gradu Mešentaketu završen je bez odluke, a prekinut je poslije 57 sekundi borbe u prvoj rundi.
Rano jutros po srednjeevropskom vremenu, pobjeda je najprije dodijeljena Hukiću, koji je rivala dva puta slao u nokdaun, ali je 30 minuta kasnije tu odluku poništila komisija zbog procjene da je nokaut izazvan drugim nokdaunom usledio poslije sudijskog prekida.
Tridesetčetvorogodišnji Hukić ostao je na skoru od 41 pobjede, od toga 28 nokautom, uz pet poraza i neriješen ishod.
S druge strane, šest godina stariji Guivas ima 14 trijumfa, od čega devet nokautom, 10 izgubljenih i tri neriješena meča.
Blizu 200.000 Palestinaca klanjalo je danas džuma-namaz, molitvu muslimana petkom u podne, u kompleksu Al-Aqsa u Jerusalemu.
Istočni Jerusalem je grad u kojem se nalazi džamija Al-Aqsa, koja je bila prva Kibla, prema kojoj su se muslimani okretali tokom molitve.
Osim toga, u tom gradu se nalaze i najznačajnija sveta mjesta kršćana i Jevreja.
Unatoč svim poteškoćama i preprekama Izraela da spriječi Palestince da dolaze u Al-Aqsu, oni su od jutarnjih sati prelazili preko vojne točke između Zapadne obale i Jerusalema kako bi klanjali džuma-namaz u Al-Aqsi.
Izraelska policija blokirala je promet u ulicama u blizini Starog grada u Istočnom Jerusalemu.
Osim autobusa niko nije mogao proći tom ulicom.
Foto: Anadolu Agency
Nakon višesatnog putovanja, Palestinci su stigli u Al-Aqsu, koja je drugi petak u ramazanu, odabranom mjesecu muslimana, bila ispunjena vjernicima.
Prema podacima Ureda islamskih vakufa Jeruzalema, džuma-namaz je klanjalo blizu 200.000 Palestinaca, prenosi Al Jazeera Balkans.
Imam džamije Al-Aqsa, šejh Yusuf Abu Suneyne, pozvao je islamski svijet na jedinstvo.
Foto: Anadolu Agency
Imam Al-Aqse Seyh Ismail Navahde u hutbi, obraćanju vjernicima, pozvao je arapsko-islamski svijet na zaštitu Al-Aqse i Jeruzalema.
Ukazao je i na značaj dolaska svih u Al-Aqsu.
Nakon džuma-namaza došlo je i do gužve kod vrata Al-Aqse, a nekim vjernicima je i pozlilo zbog gužve na ulicama i visoke temperature na tom području.
Na području u okolici Al-Aqse u pripravnosti su bile stotine izraelskih policajaca.
Foto: Anadolu Agency
Izraelske vlasti su od 2000. godine počele s izgradnjom zida razdvajanja na granici između Istočnog Jeruzalema i Zapadne obale, a taj projekt opravdavaju sigurnosnom potrebom da se spriječe eventualni napadi na izraelska naselja.
Turska agencija za razvoj i saradnju (TIKA) priredila je sinoć u Novom Pazaru iftar za oko 200 zvanica, pretežno djece, mladih i studenata.
Iftar je organiziran za djecu bez jednog ili oba roditelja, s namjerom da se u mjesecu ramazanu prema njima ukaže humanost, a na skupu su prisutvovale javne ličnosti i predstavnici lokalnih i državnih institucija u Novom Pazaru i Sandžaku.
Koordinatorka TIKA–e u Beogradu Cagla Gultekin Tosbat je, poželivši dobrodošlicu zvanicama, izrazila zadovoljstvo zbog prisustva gostiju iz svih sfera duštva.
“Danas smo opet zajedno u našoj kući. Zahvaljujemo se što s nama dijelite blagodati ramazana. Nadam se da ćemo i narednih ramazana, uz Božju pomoć zajedno dijeliti zajedničke lijepe ramazanske trpeze”, rekla je Gultekin Tosbat.
Foto: Anadolu Agency
Ona je istakla da TIKA u Novom Pazaru i Sandžaku po prvi put priređuje iftar i humani skup s ciljem da se skrene pažnja na djecu bez roditelja.
“Ovaj iftar koji u Srbiji organiziramo po prvi put je posebno značajan jer su povod jetimi na koje smo ovim gestom željeli da skrenemo pažnju”, poručila je koodinatorka TIKA-e u Srbiji.
Avdija Salković iz Novog Pazara koji preko udruženja “Svetionik” već više od pet godina sprovodi projekat brige o djeci jetimima kaže da se na niovu Sandžaka brinu oko 250 djece, pretežno bez jednog roditelja.
“Nije ih teško nać jer ih ima puno, bitno je da čovjek samo hoće da pomogne. Dobri ljudi pomažu toj djeci, mi samo pomažemo da se dođe do njih. Večeras je TIKA domaćin za oko 200 gostiju, većina su ta djeca s majkama”, kazao je Salković dodavši da u Novom Pazaru imaju 150, Tutinu oko 50, ali da bronu i o djeci u Novoj Varoši, Rožajama, Bijelom Polju, Baru…
Foto: Anadolu Agency
Za djecu je nakon iftara održan kratki zabavni program uz mađioničarsku predstavu. Djeci i učenicima uručeni su pokloni TIKA-e u vidu đačkih ranaca.
Na iftaru su, pored predstavnika Ambasade Republike Turske u Srbiji i turskih institucija, prisustvovali zvaničnici Bošnjačkog nacionalnog vijeća (BNV), Rijaseta Islamske zajendice Srbije (IZS) i Mešihata IZ-e Sandžaka, gradonačelnik Novog Pazara i predsjednici opština Sjenica i Tutin, predstavnici lokalnih i državnih institucija u Novom Pazaru i Sandžaku.
Jutros posle 7 sati dogodio se požar u jednom od stanova za socijalne slučajeve u kompleksu zgrade Centra za socijalni rad. Vatra se iz stana u kom je izbio požar proširila i na druge stanove, kao i na drvece u blizini zgrade.Potpuno su izgorela dva stana u Centru za socijalni rad. Vatra se iz stana u kom je izbio požar proširila se i na druge stanove, kao i na drvece u blizini zgrade.
Video sa lica mjesta:
U dijelu zgrade u kojem je izbio požar smješteni su korisnici Centra za socijalni rad.
u nokdaun, ali je 30 minuta kasnije tu odluku poništila komisija zbog procjene da je nokaut izazvan drugim nokdaunom usledio poslije sudijskog prekida.
