Danas imamo očigledne rezultate decenijskog autokratskog poimanja politike i svih drugih oblika javnog djelovanja.
Moć i sve što ide uz nju je prvenstveno u pojedincu koji svoju samovolju i zamisli realizuje kroz partiju, a naravno sve to daleko od institucija na koje se tobož poziva.
Kada taj pojedinac nestane fizički, kao u slučaju Zukorlića ili Kučevića nužno dolazi do unutrašnjih potresa u entitetima koje je “istaknuti” pojedinac čvrsto kontrolisao.
Po uhodanoj formuli, autokrati bilo kog formata, u strukturama koje kontroliše nisu potrebni najbolji i najsposobniji već oni drugi najlojalniji i najograničeniji.
U nedostatku institucionalnih i demokratskih procedura fizički gubitak autokratskog autoriteta povlači sa sobom mnoštvo problema, jer su po pravilu, prvi iza gubitka usko ograničeni likovi.
Evo kako, ukratko, to izgleda praktično.
Da je kojim slučajem SDA demokratska partija sa jasnim demokratskim organima i demokratskim procedurama funkcionisanja i danas bi bila najjača partija u Tutinu ali i u Sandžaku.
Naravno u tom slučaju bi na najbolji način artikulisala potrebe onih koje predstavlja.
Međutim, to nije slučaj, tako prva postkomunistička bošnjačka partija umjesto da preraste u pokret sigurno klizi u malu interesnu opozicionu skupinu.
Po sličnom šablonu, nakon gubitka autoriteta, a prvenstveno u nedostatku demokratske svijesti SPP ima svoj postizborni leptira let koji će se završiti uskoro.
Nakon nestanka autokratskog autoriteta, a bez poštovanja demokratskih procedura unutar partije, istu su listom napustili nekada najlojalniji kadrovi i perjanice partijske politike.
Tako da smo danas svjedoci, da partija koja u svom imenu ima i pravdu i pomirenje nije u stanju da vrijednosti iz imena realizuje unutar svojih familijarnih redova a kamoli da pomirenje širi na duboko podijeljeni bošnjački korpus.
Izvor FB Nik, 13-05-22.
