Najstarije živo pobratimstvo u Sandžaku koje traje preko 160 godina zabeleženo je između srpske porodice Veljić iz sela Police kod Berana i muslimanske familije Agović iz Petnjice. Ovaj jedinstveni oblik bratimljenja datira iz nemirnih osmanskih vremena i služio je kao sredstvo zaštite i mira među ljudima različitih vjera.
U Crnoj Gori postoji izreka: “I vuk, ako se bratimi, neće učiniti nikome zlo.” Tradicionalno, bratimljenje je uključivalo razmenu krvi, gde bi se budući pobratimi malo posekli po ruci, nakon čega bi pili malo krvi jedan drugog, simbolično uspostavljajući veze koje prevazilaze prirodno rodbinstvo.
Za razliku od muslimanskih bratimljenja, pravoslavci su svoja bratimljenja često obavljali u crkvama, zaklinjući se nad Svetim Jevanđeljem da će ostati verna braća. Ovaj običaj bio je posebno popularan u vremenima plemenskih sukoba i krvne osvete.
Pobratimstvo nije fenomen ograničen samo na Sandžak, Crnu Goru; praksa se široko primenjivala i u Bosni i Hercegovini, Srbiji, pa čak i Grčkoj. Istaknute istorijske figure poput Marka Miljanova, Njegoša i knjaza Miloša Obrenovića, imale su pobratime sa muslimanskim porodicama.
Danas, iako tradicionalno bratimljenje gubi na značaju, gradovi na Balkanu nastavljaju da uspostavljaju bratske odnose kroz ceremonijalna potpisivanja povelja, ali bez dubljeg obavezujućeg značaja koji je nekada postojao. Pogledajte video ispod teksta.
